Nelson en Chavez

Hier het gouden reisduo! Het begon allemaal als vanouds weer strak georganiseerd: we mochten op Brussel niet inchecken wegens onvoldoende bewijs dat we venezuela binnen 90 dagen zouden verlaten, 2 tickets naar lissabon terug a 900 euro (maar met volledige refund) later mocht het gelukkig toch en zaten we dolgelukkig in 3 vliegtuigen. Het vliegtuig naar Caracas was wat verlaten (hoe zou dat nou komen), dus wij konden ons over vier stoeltjes pp verspreiden (en theoretisch gezien ook 4films tegelijkertijdkijken!). Eenmaal aangekomen werden we opgevangen door Nelson, de meest relaxte, behulpzaamste en praatgrage man allertijden. Zo weten we nu alles over Hugo Chavez en zijn mislukte pogingen Venezuelavan de ondergang te redden en ook alles over degeschiedenis van Caracas (de jaren zestig zijn ergbelangrijk geweest en daaris de stad ook in blijven hangen).Op het vliegveld hebben we ook een nogal verloren Deense reisgenoot opgelopen, die bij nader inzien erg saai passief en ongezellig is,maarons overal achtervolgd. Of zoals Nelson zegt ´He´s like a cat, he just needs some food and some company´. Helaas pindakaas voor ons heeft hij dezelfde reisplannen en zitten we vermoedelijk nogwel even aan hem vast, al doen wij ons uiterste best hem zo veel mogelijk te negeren door alleen maar Nederlands te praten. Morgen vertrekken we richting witte stranden en azuurblauwe caribische zee en zullen we ons helaas zonderNelson moeten redden (wel krijgen we zijn tent mee en mogen we in zijn strandhuis komen logeren alswezin hebben). Daarna gaan we wat kamperen op onbewoonde caribische eilanden (denk pirates of the carrabiean) om daarna wat te sandboarden in de woestijn. Om bij te komen avn al die nieuwe indrukken gaan we de andes beklimmen (op de rug van een paard). Tenslotte zullen we de grens over steken richting colombia waarbij we ons uiterste best zullen doen de FARQ te ontwijken. We updaten jullie snel weer over al onze gevaarlijke doch heldhaftige avonturen.

Kusknuffellebber

Mariek&Marloes

De laatste avond thuis

Wat een stress zo'n laatste avond: samen met mama neem ik mijn paklijst nog even door. En wat blijkt? Ik ben de fashwash vergeten!!!! Hoe kan ik nu in vredesnaam nog een Colombiaan versieren? Verder blijkt de creditcard van Marloes niet in mijn string te passen, dus dat wordt nog onhandig. In mijn beha is natuurlijk ook nauwelijks plaats, zo'n AA-junior is net groot genoeg voor mijn mierenbultjes. Affijns, het wordt vast gezellig. Ik heb er zin in. Hopelijk kan ik morgen een beetje sexy bodybelt scoren op het vliegveld.

Tot de volgende keer, blijf in coontact! Dikke kussen van Marieke (en van Marloes\, maar die ligt nu even afscheid te nemen van Tim).